Heren van de thee

Zelden doe ik lang over een boek, hoogstens een paar weken. Heren van de thee, door Hella S. Haasse, kostte me echter een paar maanden. Die lange tijd kwam vooral door de eerste honderd-nog-wat pagina's.
Toen ik halverwege was, las ik pas de achterflap. Daar begint de omschrijving met: 'Rudolf Kerkhoven trouwt met Jenny Roosengaarde en....'. Jenny wordt echter pas over de helft geïntroduceerd. Het boek vond ik dus wat traag op gang komen, zelfs de achterflap is het daar ook wel een beetje mee eens.

Het verhaal is overigens heel boeiend, laten we dat vooral niet vergeten. Het gaat over Rudolf Kerkhoven en hoe hij een theeplantage begint op Java, het speelt zich af tussen 1873-1918. We volgen hem bij zijn (familie)relaties en werkzaamheden.
Heren van de thee is een roman, maar géén fictie. De personages hebben allemaal echt bestaan en dankzij een groot familie-archief met oude brieven en foto's heeft Hella Haasse er een mooi geheel van kunnen maken.

Een foto van Rudolf Kerkhoven met zijn twee oudste zoons in Gamboeng. (bron)

Wat ik zelf erg prettig vond, waren de vaak uitgebreide omschrijvingen van de overweldigende natuur op Java. Zeker met de zon op mijn gezicht erbij kreeg ik het gevoel me een beetje in Indonesië te wanen. Wel vond ik het af en toe lastig om sympathie voor de 'hoofdpersonen' op te brengen. Dat maakt een boek voor mij minder plezierig om te lezen. Hieronder een klein fragment:
Myriaden druppels fonkelden in de boomkronen en in het struikgewas; onder de vlammende hemel was het groen van het gebladerte en van de theetuinen zo intens, dat het de zintuigen pijn deed; maar de bergen in het westen en noorden verdonkerden al tot silhouetten. Uit de kampoeng Gamboeng klonken vertrouwde avondgeluiden: doffe slagen op de gedoek, flarden van uitroepen: Tah! Eh! Paman kadijeuh! en het sissende Sijeuh! Sijeuh! waarmee de kippen op stok gedreven werden.